Streszczenie raportu Petera Stevensona dla organizacji Compassion in world farming dotyczącego transportów długodystansowych zwierząt na rzeź w Europie w roku 2008.
Fragmenty dotyczące transportów koni.
Każdego roku około 6 milionów zwierząt: cieląt, świń, owiec oraz koni, jest transportowanych przez całą Europę w tym samym celu – na rzeź lub na dalsze pełne cierpienia tuczenie. Wiele z tych transportów, cechujących się ogromnym cierpieniem, trwa ponad 30 godzin, te najgorsze mogą trwać ponad 70 godzin.
Jak podaje Komitet Naukowy ds. Zdrowia oraz warunków zwierząt (The Scientific Committee on Animal Health and Animal Welfare): „wiele czynników dowodzi, że stan koni w trakcie transportów pogarsza się zdecydowanie po 8-12 godzinach transportu non-stop.”
Nowe prawo unijne (Rozporządzenie 1/2005 WE) nie jest właściwie wdrożone w wielu krajach członkowskich. Wiele firm transportowych ignoruje podstawowe aspekty istniejącego prawa, takie jak : ochrona zwierząt w trakcie transportu. Głównie łamie się prawo poprzez: brak kontroli ze strony państwa czy firmy transportowe respektują limity czasowe, które nakłada na nie prawo, brak karmienia oraz pojenia zwierząt co także jest gwarantowane przez prawo, brak postojów z rozładunkiem zwierząt, przeładowywanie ciężarówek, brak wystarczającego miejsca na głowy zwierząt, brak zainstalowania właściwego systemu pojenia zwierząt oraz transport zwierząt „niezdolnych do transportu”.
Rozwiązaniem takiej sytuacji może być tylko ograniczenie transportów na rzeź do 8 godzin oraz lepsze systemy kontroli zorganizowane przez kraje członkowskie w celu gwarancji właściwego wdrożenia oraz respektowania istniejącego prawa.
Konie
Transporty długosystansowe koni często wywołują u tych zwierząt choroby płucne (takie jak gorączka) z powodu długiego trzymania głowy w górze (Derksen 2003). Dodatkowym faktorem wywołującym gorączkę jest stres. Transport trwający dłużej niż 12 godzin zwiększa ryzyko występowania gorączki u koni.
Ponadto konie, dużo bardziej niż inne ssaki potrzebują wody – konie piją do 40 litrów wody dziennie! Badania koni transportowanych do rzeźni potwierdzają, że konie transportowane do 30 godzin cierpiały na spadek wagi, zmęczenie mięśni, odwodnienie oraz obrażenia ciała. 33% koni była ranna w przypadku transportów trwających 27-30 godzin, podczas gdy „tylko” 8% w przypadku transportów trwających mniej niż 6 godzin. Spadek masy ciała o 8% był odnotowany w przypadku transportów trwających ponad 30 godzin. Badania dowodzą także, że problemy zdrowotne koni zwiększają się w przypadku transportów bez odpoczynku. Według badań Collins et al. z 2000 roku liczba koni, które upadają w trakcie transportów jest 44% większa w przypadku bardzo gęstego zagęszczenia (1,28m² na zwierzę), ponadto konie, które upadną często nie mogą powstać.
Wszystkie źródła naukowe badające sprawę transportów zwierząt potwierdzają fakt, że normy przewidziane w Rozporządzeniu WE 1/2005 są zdecydowanie zbyt długie. Transport zwierząt na rzeź lub do dalszego tuczenia na terenie UE nie może przekraczać 8 godzin. Te spostrzeżenia są w zgodzie z rekomendacjami Europejskiej Komitet Naukowy ds. Zdrowia oraz warunków zwierząt (ang. SCAHAW), która już w 2002 roku przewidziała całkowity czas transportu na rzeź świń, koni, cieląt (do 6 mięsięcy) oraz owiec poniżej 20 kg nie dłuższy niż 8 godzin, a całkowity czas transportu na rzeź cieląt oraz owiec do 12 godzin (SCAHAW 2002).
Transporty w UE
Europejskie organizacje pozarządowe (NGOs) od lat monitorują transporty długodystansowe na terenie UE, których główne szlaki wiodą m.in. z Hiszpanii do Włoch. Każdego roku 250 000 koni, świń, owiec oraz
cieląt przemierza tę drogę cierpienia. W ogromnej większości transporty te nie respektują prawa unijnego, w wyniku czego zwierzęta są nagminnie transportowane przez ponad 35 godzin bez przerwy, bez odpoczynku, często także bez jedzenia oraz wody (więcej szczegółów w tabeli nr 8 oraz na mapie nr 6). Sytuacja ww. transportów jest na tyle dramatyczna, że w 2007 roku dwie organizacje pozarządowe złożyły oficjalną skargę do Komisji Europejskiej na władze hiszpańskie, które przez lata zdając sobie sprawę z sytuacji nie podjęły żadnych kroków w celu zapobieżenia dalszym tragediom. Łamanie prawa UE raportowało także do Komisji Europejskiej Food and Veterinary Office (FVO).
Każdego roku Włochy importują ponad 50 000 koni z Europy Środkowej, głównie z Polski, a także z Francji oraz Hiszpanii. Łamanie prawa unijnego nagminnie występujące w tych transportach również jest regularnie raportowane do Komisji UE. W 2005 roku organizacje doniosły o ślepym koniu transportowanym z Hiszpanii do włoskiej rzeźni, a rok później o ogierze, transportowanym z Polski ze spętanymi nogami co spowodowało u niego ogromne rany na obu pęcinach. Inny ogier miał bardzo głęboką ranę na kości nosowej spowodowaną najprawdopodobniej uciskiem liny lub prymitywnym kantarem. Unijne przepisy gwarantujące każdemu koniowi indywidualne stanowisko, są bardzo często nieprzestrzegane.
Konkluzje raportu w ogromnej mierze pokrywają się z naszymi przedstawionymi pod zakładką „Raporty” w raporcie z 2008 roku. WW. raport wskazuje także na konieczność zastosowania nawigacji satelitarnej w przypadku transportów. Pozwoliłaby ona na szybką reakcję odpowiednich służb w przypadku stwierdzenia przekroczenia czasu limitu transportu: zatrzymania transportu oraz odebrania zwierząt.
Szczegóły transportów koni na rzeź do Włoch według danych Eurostatu są dostępne w tabeli nr 9 ww. raportu.
Więcej na temat okrutnych i niepotrzebnych transportów długodystansowych w wersji angielskiej tutaj:
http://www.ciwf.org.uk/includes/documents/cm_docs/2008/t/transport_in_europe_report_2008.pdf
Udostępnij:
